— Istotnie!... — odparł koadjutor — wszystko się teraz robi à la frondę. Polecam ci mojego rękawicznika, d‘Herblay, on robi rękawiczki à la frondę; a tobie Scarron, mojego piekarza z nieograniczonym kredytem; piecze bułki wyśmienite, także à la frondę.
Aramis wziął sznur i przywiązał do kapelusza. Tymczasem znowu zaanonsowano:
— Księżna de Chevreuse!...
Na odgłos tego imienia powstali wszyscy. Scarron potoczył się śpiesznie ku drzwiom. Raul pokraśniał. Athos dał znak Aramisowi, który się wsunął we framugę okna. Pośród pełnych szacunku powitań, jakiemi ją przyjęto, księżna szukała widocznie kogoś w towarzystwie. Dostrzegła nareszcie Raula i oczy jej zabłysły; zobaczyła Athosa i posmutniała; ujrzała Aramisa we framudze okna i poza wachlarzem zrobiła lekko zdziwioną minkę.
— Ale, ale, — odezwała się, jak gdyby chcąc rozpędzić myśli, które ją pomimowolnie oblegały, — jakże się miewa biedny Voiture?... Czy nie wiesz czasem, Scarronie?...
— Jakto, pan Voiture chory — zapytał szlachcic, który rozmawiał z Athosem na ulicy Ś-go Honorjusza — co mu się stało?...
— Grał w karty, zapomniawszy rozkazać swemu służącemu, aby wziął dlań koszulę do zmiany, gdy przegra wszystko — rzekł koadjutor — z tej przyczyny zaziębił się i teraz jest umierający.
— Gdzież on jest?...
— E!... mój Boże!... u mnie. Wystawcie sobie, biedny Voiture uczynił ślub uroczysty, że nie będzie grać już nigdy. Po upływie trzech dni nie mógł już wytrzymać, wybiera się więc do arcybiskupstwa, abym go zwolnił z przysięgi. Nieszczęściem, byłem w tej chwili mocno zajęty ważnemi sprawami z zacnym radcą Broussel w głębi moich apartamentów; Voiture spostrzegł zaraz przy stoliku do gry markiza Luynes, oczekującego na partnera. Markiz woła nań i zaprasza do partji. Voiture odpowiada, że nie może, dopóki nie zwolnią go z przysięgi. Luynes występuje w mojem imieniu i grzech bierze na siebie; Voiture siada do stołu i przegrywa czterysta talarów, wyszedłszy, zaziębia się i kładzie, aby więcej nie powstać.
— Więc rzeczywiście w takiem jest kochany Voiture
Strona:PL Dumas - Dwadzieścia lat później.djvu/217
Ta strona została przepisana.