Strona:PL Dumas - Dwadzieścia lat później.djvu/427

 — O czem chcesz usłyszeć moje zdanie?...
 — Słuchaj — podjął d‘Artaginan — oto jest pan de Bragelonne, który wszelkiemi siłami pomagał aresztować Broussela, i któremu ledwie przeszkodziłem stanąć w obronie pana Comminges‘a, cóż powiesz na to?...
 — Do licha!... — rzekł Porthos — coby powiedział opiekun, gdyby wypadkiem dowiedział się o tem?...
 — A widzisz!... — przerwał d‘Artagnan. Potem zwrócił się do towarzysza.
 — Pójdziesz ze mną, Ponthosie?...
 — A to dokąd?... — zapytał Porthos, napełniając szklankę.
 — Złożyć uszanowanie kardynałowi.
 Porthos połknął drugą szklankę równie spokojnie, jak pierwszą, wziął z krzesła kapelusz i poszedł za d‘Artagnanem. Raul został sam, oszołomiony tem, co widział. D‘Atagnan zabronił mu wychodzić z pokoju, dopóki wzburzenie uliczne nie będzie stłumione.