Strona:PL Dumas - Dwadzieścia lat później.djvu/526

kolwiek więc to wiadomość, powiedz ją odrazu śmiało.
 — Najjaśniejszy Panie, pan Cromwell przybył tej nocy do New-Castle.
 — O!... — rzekł król — ażeby mnie zwyciężyć?
 — Nie, ażeby Najjaśniejszego Pana kupić!
 — Co pan mówisz?...
 — Powiadam, Najjaśniejszy Panie, że wojsku szkockiemu należy się czterysta tysięcy funtów sterlingów...
 — Dawnego żołdu, tak, wiem o tem. Od roku nieomal moi dzielni i wierni szkoci biją się tylko honorowo.
 Athos uśmiechnął się.
 — Otóż, Najjaśniejszy Panie, jakkolwiek honor piękną jest rzeczą, sprzykrzyło im się już bić za Waszą Królewską Mość — i tej nocy sprzedali cię za dwakroć sto tysięcy funtów, to jest za połowę tego, co im się należy.
 — Niepodobna!... — zawołał król — szkoci mieliby sprzedać swego króla za dwakroć sto tysięcy funtów!
 — Żydzi sprzedali przecie swego Boga za trzydzieści srebrników!
 — I cóż to za Judasz zrobił takki targ!
 — Hrabia de Lewen.
 — Czyś pan tego pewny?
 — Słyszałem na własne uszy.
 Król westchnął głęboko, jak gdyby serce mu pękało i opuścił głowę.
 — O! szkoci!... — wyrzekł — szkoci! nazywałem was wiernymi — i wam się powierzyłem, gdym mógł uciec do Oxfordu, szkoci! współziomkowie moi! Szkoci! moi bracia!... Ale czyś tego tylko pewny, mój panie?
 — Leżąc za namiotem hrabiego de Lewen i uchyliwszy płótno, widziałem wszystko i wszystko słyszałem.
 — I kiedy się ma odbyć ten ohydny handel?
 — Dziś zrana. Jak widzi więc Wasza Królewska Mość, niema czasu do stracenia.
 — A cóż robić, kiedy, jak pan powiadasz, zostałem sprzedany?
 — Przeprawić się przez Tynę, dostać się do Szkocji, połączyć się z lordem Montrose, a on Waszej Królewskiej Mości nie sprzeda.
 — A cóż pocznę w Szkocji? będzie to wojna powstańców. a taka wojna niegodna jest króla.