Strona:PL Dumas - Dwadzieścia lat później.djvu/630

ROZDZIAŁ XXIX

CZŁOWIEK W MASCE

 Chociaż była dopiera czwarta, ściemniać się poczynało ma dobre; gęsty śnieg z wiatrem chłostał powietrze. Drugi z kolei powrócił Aramis.
 — I cóż?... — odezwał się Aramis, zwyciężeni zrządzeniem losu.
 — Zwyciężeni!... — powtórzył Athos. — Szlachetni i nieszczęśliwy król!...
 — Czyś ty raniony?... — zapytał Aramis.
 — Nie, to jego krew.
 I otarł czoło.
 — Gdzieżeś ty był?...
 — Tam, gdzie pożegnałeś się zemną, pod rusztowaniem.
 — Widziałeś wszystko?...
 — Nie; ale słyszałem.
 — Wiesz zatem, żem go nie odstępował?...
 — Do ostatniej chwili głos twój słyszałem.
 — Oto order, który mi oddał — rzekł Aramis — a to krzyżyk, który mu z ręki wyjąłem; pragnął, aby zostały zwrócone królowej.
 — A to chustka do zawinięcia tych rzeczy — rzekł Athos. I wyjął z kieszeni chustkę, we krwi króla zmoczoną.
 — Powiedz mi teraz — pytał Athos — co zrobili z tym biednym trupem?...
 — Z rozkazu Cromwella, oddane mu będą honory królewskie.
 — Urągowisko!... — szepnął Athos ponuro; królewskie honory temu, którego sami zamordowali!