Strona:PL Dumas - Dwadzieścia lat później.djvu/781

późno, i jubym ich spożytkować nie mogła: za rok król będzie pełnoletni!
 Zanim doba upłynęła, d‘Artagnan i Porthos odwieźli królowej Mazariniego i otrzymali jeden z nich dyplom na głównego dowódcę muszkieterów, drugi dyplom barona.
 — I cóż? czy jesteście zadowoleni, panowie?
 D‘Artagnan skłonił się nisko. Porthos zaś obracał swój dyplom na wszystkie strony, patrząc na Mazariniego.
 — O cóż tam chodzi jeszcze? — zapytał minister.
 — O to, monsiniorze, iż była mowa o obietnicy kawalera orderów Ś-go Michała i Ś-go Ducha, przy pierwszej otwierającej się promocji.
 — Wiesz przecież, panie baronie, — rzekł Mazarini, — iż potrzebne na to dowody szlachectwa.
 — O!... — odparł Porthos, — nie dla siebie, monsiniorze, żądałem tej honorowej oznaki.
 — A dla kogóż to? — pytał Mazarini.
 — Dla przyjaciela, pana hrabiego de la Fére.
 — Oh... jeżeli o to chodzi, to rzecz inna — odezwała się królowa, — dowody gotowe.
 — Dostanie?...
 — Już je ma.
 Tegoż dnia jeszcze podpisany został traktat paryski, i wszędzie głoszono, że kardynał zamknął się na trzy dni, by go opracować staranniej.