Strona:PL Dumas - Hiszpania i Afryka.djvu/114

 Przyznaję się co do mnie, że serce mi biło, jak gdybym znajdować się miał na pojedynku.
 — Patrz, patrz! — rzekł do mnie Rocca de Togores — dobry byk.
 Zaledwo Rocca to mi zapowiedział, byk jakby kwapiąc się z uiszczeniem wróżby Rocca, rzucił się na pierwszego picadora.
 Nadaremno ten chciał go zatrzymać lancą, byk rzucił się na żelazo, i uderzywszy w piersi konia, wbił mu róg aż do serca.
 Koń opuścił ziemię, podniesiony przez byka, i wierzgał w powietrzu cztérma nogami.
 Picador zrozumiał że koń już zgubiony; uczepił się oburącz za wierzch bary ery, żywo wydobywszy się ze strzemion.
 W téj chwili kiedy koń jego padał z jednej strony, on przeskakiwał przez baryerę i upadł na drugą.
 Koń probował podnieść się, krew płynęła mu z piersi dwoma otworami, jak z dwóch robinetów.
 Zachwiał się przez chwilę, potém upadł znowu. Byk pastwił się nad nim, i w ciągu jednéj sekundy zadał mu jeszcze dziesięć ran.
 — Dobrze! rzekł Rocca, wyborny byk. Piękną mieć będziemy walkę.