Strona:PL Dumas - Hiszpania i Afryka.djvu/241

 — Amo? zapytali gospodarz i gospodyni, patrząc na mnie z uszanowaniem.
 — Tak! odezwało się towarzystwo.
 Gospodarz i gospodyni rzucili się żeby mi służyć, stosownie do mego znaczenia.
 Skinąłem żeby się zatrzymali.
 — Jadłem wieczerzę, rzekłem.
 — Ha! jeżeliś jadł wieczerzę, ojcze, — rzekł Aleksander, — siadaj także, pij mancenillo, które Maquet wynalazł, i opowiedz nam swoję podróż.
 Siadłem i opowiadałem z kolei moje cierpienia.
 — Panowie, — rzekł Giraud, kiedy ja skończyłem, — wnoszę żebyśmy odprowadzili amo aż do jego posady, naprzód żeby zrobić mu honor, jak to jest naszą powinnością, potém żeby przekonać się należycie o położeniu jego posady.
 — Zgoda, odprowadźmy amo, rzekło całe towarzystwo.
 Giraud palcem przycisnął nos Desbarolla.
 — No? — zapytał, — que quiere usted?
 — Bardzo dobrze, — rzekł Giraud, — bardzo dobrze. Ponieważ masz ochotę mówić po hiszpańsku, powiedz tym poczciwym ludziom, że przeprowadzamy swojego pana do posady, i niech tymczasem przygotują łóżka dla nas.
 Desbarolles przetłumaczył frazes Giraud i wyjście moje powitał melancholicznym ukłonem.