Strona:PL Dumas - Hiszpania i Afryka.djvu/278

 — Czy rozumiecie o co rzecz idzie? mówił daléj Desbarolles.
 Nasi goście nic nie odpowiedzieli; byli przygłuszeni.
 — Idzie o to żeby was wypaproszyć, jeżeli natychmiast nie powrócicie tą drogą, którąście przyszli.
 Oświadczenie to zmięszało nieco bandę.
 — Ale — zawołał dowódzca — nie przychodzimy w złych zamiarach, owszem, przeciwnie.
 — Cóż chcecie, my zupełnie inaczéj rzeczy pojmujemy; nie chcemy żeby nam pomagano, tylko wtedy kiedy prosimy o pomoc.
 Zrobili poruszenie do odwrotu.
 — Panowie — rzekł mayoral — pozwólcie żeby ci ludzie pomogli mi podnieść mój powóz.
 — Bardzo dobrze; ale niech zaczekają aż odejdziemy.
 — Dokąd?
 — Na drugą stronę góry.
 Mayoral powiedział im kilka słów po hiszpańsku.
 — Dobrze — odpowiedzieli; — oddalamy się.
 Potém dodali sakramentalne:
 — Vaya usted, con Dios.
 I zniknęli za górą.
 — No — rzekł Giraud stawiąc karabin na ziemi — otoż scena, która będzie przedmiotem pierwszego mego obrazu.

---