Strona:PL Dumas - Hiszpania i Afryka.djvu/322

 Piérwszy co skosztował okropnego trunku, jaki nam podano, wyplunął go natychmiast pod stół.
 — No i cóż? rzekłem do Desbarolla.
 Trzeba ci powiedzieć, pani, że Desbarolles od dwóch tygodni ciągle rozprawiał o rozkoszach, jakie gotuje dla naszéj zmysłowości prowincja, przez którą jechaliśmy.
 Desbarolles skinął głową i zawołał mosso.
 Mosso nadbiegł.
 — Czy nie masz lepszego wina? zapytał.
 — Owszem, odpowiedział mosso.
 — Dawajże więc.
 Mosso zniknął, a w pięć minut powrócił, z dwiema butelkami w ręku.
 — Czy to jest co macie najlepszego? zapytał Desbarolles.
 — Tak, panie.
 Skosztowaliśmy téj drugiéj edycyi. Była przejrzana i poprawiona, to jest gorsza od pierwszéj.
 Złorzeczenia gradem spadać zaczęły na Giraud i Desbarolla, którzy zapowiedzieli nam nektar, a tymczasem dano nam nędzną lurę.
 — No, no, — rzekł Giraud wstając — nie trzeba tutaj grać roli panów; przyrzekliśmy towarzystwu prawdziwe Val de Pennas... Pójdźmy poszukać gdzie jest.