Strona:PL Dumas - Hiszpania i Afryka.djvu/59

 — Już tam stoją dwa.
 — Przez kogo zajęte?
 — Przez dwóch Francuzów.
 — Jak się nazywają?
 — PP. Blanchard i Girardet.
 — Są to dwaj przyjaciele, łatwo więc przystaną na wszystko.
 — Ale ich pokój materyalnie jest zbyt ciasny, zaledwo sami umieścić się mogą.
 — Czy tylko ten jeden pokój pan masz?
 — Jest jeszcze duży obok niego.
 — Duży, bardzo duży?
 — Oh! ogromny; tu pomieścilibyście się wszyscy cztéréj, a nawet wszyscy sześciu.
 — Bravo!
 — Tak, ale to ich pracownia malarska.
 — No! to będzie nasza pracownia, i koniec. Nie koniecznie potrzeba nazywać się Correggio, żeby powiedzieć: I ja jestem malarzem! No! cóż pan jeszcze masz?
 — Ba! poddasza, strych, mysie nóry.
 — Bravo! będziemy tam jak w serze hollenderskim! Obejrzyjmy miejscowość!
 Wróciłem do drzwi, gdzie reszta gromady oczekiwała w największéj niespokojności.
 — Proszę panów, rzekłem, znaleźliśmy pałac.
 Poszli za mną, wykrzykując hurra.