Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/1005

 Republikanie.
 Anarchiści.
 Rojaliści despotyczni wyjąwszy królowej, nie mieli dowódców swych we Francji.
 Zagranicą reprezentowali ich: Monsieur (brat starszy królewski), hrabia d’Artois, książę de Condé i Karol książę Lotaryngji.
 Pan de Breteuil w Wiedniu, pan d’Argenteau w Brukselli reprezentowali w tej partji królowę.
 Naczelnikami partji konstytucyjnej byli: Lafayette, Bailly, Barnave, Lameth, Duport i Umiarkowani.
 Król chętnie zrzekał się władzy absolutnej, aby iść wraz z nimi, starał się jednak zawsze, aby ich nie wyprzedzać.
 Naczelnikami partji Republikańskiej byli: Brissot, Vergniaud, Guadet, Pétion, Roland, Isnard, Ducos, Condorcet i Couthon.
 Anarchistami głównymi byli: Marat, Danton, Santerre, Gonchon, Camille Desmoulins, Heberi, Legendre, Fabre d‘Eglantine i Collot d‘Herbois.
 Dumouriez będzie czem kto zechce, byleby zdobył korzyść i sławę.
 Robespierre trzyma się w cieniu, wyczekuje.
 Kto pochwyci chorągiew rewolucyjną, którą na trybunie Zgromadzenia wstrząsnął wątpliwy patrjota Dumouriez?
 Lafayette, bohater z Marsowego pola?...
 Lukner?... Francja poznała go przez złe, które jako partyzant w czasie wojny siedmioletniej wyrządził.
 Rochambeau? Chciał on tylko wojny odpornej, irytował się widząc generała Dumourieza, wydającego rozkazy swoim pułkownikom, bez oddania ich pod cenzurę jego starego doświadczenia.
 Takimi oto byli trzej ludzie, dowodzący trzema korpusami armji, gotowej iść do ataku.
 Lafayette zajmował środek; miał iść śpiesznie w dół Mozy w kierunku od Givet do Namur.
 Lukner stał na straży w Franche-Comté,