Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/1006

 Rochambeau we Flandrji.
 Lafayette wsparty korpusem Rochambeau mającym nadejść z Flandrji pod dowóctwem Birona, miał wziąć Namut i pójść na Brukselli, gdzie go z otwartemi rękoma czekała rewolucja Brabantu.
 Lafayette miał piękną rolę, był w przedniej straży; Dumouriez jemu pierwsze przeznaczył zwycięstwo.
 To zwycięstwo uczyni go naczelnym wodzem.
 Lafayette zwycięzca i główno-dowodzący, Dumouriez minister wojny, rzucą czerwoną czapkę w pokrzywy i zgniotą jedną ręką Żyrondę, a Jakobinów drugą.
 Kontr-rewolucja gotowa! Ale Robespierre?
 Mówiliśmy, iż pozostał w cieniu, a wielu utrzymywało, iż było przejście podziemne ze sklepu stolarza Duplay do mieszkania Ludwika XVI-go.
 Czy nie z tego powodu księżna d’Agnouléme płaciła później pensję pannie Robespierre?
 Ale tym razem jak zwykle, Lafayette nie dopisał Lafayettowi.
 Uważajmy również, iż Dumouriez, przewrotny intrygant, nie zaniedbywał stosunków z Orleanistami, które go w końcu zgubiły.
 Biron był generałem Orleanistą.
 A zatem Orleaniści i Umiarkowani, Lafayette i Biron, mieli zachowane dla siebie pierwsze uderzenie pałasza i pierwsze odgłosy trąb zwycięskich.
 Dnia 28-go kwietnia rano Biron zajął Quiévrain i szedł na Mons.
 Nazajutrz Teobald Dillon udał się z Lille do Turnay.
 Biron i Dillon, obaj arystokraci, obaj młodzi i odważni, obaj przebiegli i dowcipni, obaj ze szkoły Richelieugo; jeden otwarty w opijach politycznych, drugi nie miał jeszcze czasu zbadać swoich.
 Powiedzieliśmy, iż dragoni byli częścią arystokratyczną