Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/1033

 Nowa Rada była zebrana.
 Dając dymisją panom Servan, Roland i Clavieres, Domouriez potrzebował pomyśleć o ich zastępcach.
 Na ministra spraw wewnętrznych przedstawił pana Morques de Montpellier, protestanta, członka kilku akademii i dawnego członka Umiarkowanych.
 Król się nań zgodził.
 Na ministra spraw wewnętrznych przedstawił Maulda Sémonvilla lub Naillaca.
 Król wybrał Naillaca.
 Na ministra finansów pana Vergennes, synowca dawnego ministra.
 Król chętnie bardzo zgodził się na pana Vergennes i zaraz po niego posłał, lecz Vergennes, pomimo okazywanego przywiązania do króla, stanowczo odmówił.
 Zdecydowano zatem, że minister spraw wewnętrznych zawiadywać będzie czasowo ministerjum skarbu, a Dumouriez do przyjazdu Naillaca, którego nie było w Paryżu, sprawami zagranicznemi.
 Wszyscy ministrowie, którzy nie lekceważyli trudności położenia, zgodzili się, iż jeżeli król, po oddaleniu Servana, Claviera i Rolanda, nie dotrzyma swej obietnicy, wszyscy czterej podadzą się do dymisji.
 Jak powiedzieliśmy wyżej, Rada się zebrała.
 Król był zawiadomiony o zajściu w Zgromadzeniu i winszował panu Dumouriez taktownego postępowania, poczem zatwierdził uchwałę o 20-stu tysiącach ochotników, a uchwałę o duchownych odłożył na dzień następny, mówiąc, iż ma skrupuły sumienia, które musi wpierw usunąć jego spowiednik.
 Ministrowie spojrzeli po sobie, i zwątpienie serca ich opanowało.
 A może trwożliwe sumienie króla potrzebowało rzeczywiści tej zwłoki, żeby się wzmocnić?
 Nazajutrz ministrowie podnieśli tę kwestję.