Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/1116

ROZDZIAŁ XXIX.

OD SZÓSTEJ DO DZIEWIĄTEJ RANO.

 Zaledwie zginął Mandat, magistrat mianował na jego miejsce Santerra, a ten polecił natychmiast uderzyć na alarm po wszystkich ulicach i podwoić dzwonienie we wszystkich kościołach, poczem rozesłał patrole z rozkazem posuwania się ku Tuilieries, z zawiadomieniem Zgromadzenia.
 O siódmej rano wprowadzono na podwórze Umiarkowanych młodego człowieka od 27-mu do 30-tu lat, w mundurze i czapce gwardji narodowej. Jego ubranie, broń i eleganckie ruchy wzbudziły podejrzenie, że jest arystokratą.
 Aresztowano go, ale pozostał zupełnie spokojnym.
 Niejaki Bonjour, dawny ajent marynarki, przewodniczył dnia tego w oddziale Umiarkowanych. Rozpoczął badanie aresztowanego.
 — Gdzie zostałeś aresztowanym?... zapytał.
 — Na tarasie Umiarkowanych.
 — Co tam robiłeś?
 — Szedłem do pałacu.
 — W jakim celu?
 — Aby wypełnić rozkaz magistratu.
 — Co ci polecał len rozkaz?
 — Sprawdzić, co się dzieje i zdać raport generalnemu prokuratorowi, syndykowi departamentu.
 — Czy masz ten rozkaz?
 — Oto jest.