Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/1119

ROZDZIAŁ XXX.

OD DZIEWIĄTEJ DO POŁUDNIA.

 Królowa postanowiła naradzić się z Roederem co do dalszych działań.
 W chwili, gdy Weber szedł zawiadomić o tem syndyka magistratu, kapitan szwajcarów, Durler, wchodził do króla, aby od niego lub dowódcy głównego otrzymać ostatnie rozkazy.
 Charny spostrzegł kapitana, szukającego kogoś, ktoby go mógł wprowadzić do króla.
 — Czego żądasz, kapitanie?... zapytał.
 — Czy pan jesteś dowódcą głównym?...
 — Ja, kapitanie.
 — Przychodzę po ostatnie rozkazy, gdyż czoło kolumny powstańczej ukazało się na placu Karuzelu.
 — Macie bronić się do ostatka, gdyż król chce pośród was umierać.
 — Bądź pan spokojnymi... odpowiedział krótko kapitan Durler.
 I poszedł powtórzyć towarzyszom ten wyrok śmierci.
 Podczas gdy oblężeni, lub ci, którzy oblężonymi zostać mieli, zabezpieczali się o ile mogli, zapukano do drzwi dworca królewskiego i kilka głosów zawołało: „Parlamentarz!“ Jednocześnie ponad murem ukazała się biała chustka zatknięta na lancy.
 Posłano po Roederera i spotkano go w pół drogi.
 — Stukają do drzwi królewskich, powiedziano mu.
 — Słyszałem i idę tam.