Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/1180

 Na razie nie mogła się odezwać, bo aptekarz zajęty był innym interesantem, wreszcie go zagadnęła:
 — Potrzebuję lekarstwa przeczyszczającego.... dla chorego męża.
 — Ale jakiego lekarstwa chcesz, obywatelko?... — spytał aptekarz.
 — Jakie pan wybierze, byleby nie kosztowało więcej, niż jedenaście sous.
 Ta cyfra jedenastu sous uderzyła Maiilarda; jedenaście sous, taką właśnie sumę znalazł, jak sobie przypominamy, w kieszeni Beausira.
 — A dlaczego nie może być droższe?... podchwycił aptekarz.
 — Bo mąż dał mi tylko tyle.
 — Zmieszaj pan tamorinę z senesem i daj obywatelce, polecił aptekarz swemu pomocnikowi.
 Pomocnik aptekarza zajął się przygotowaniem lekarstw, a aptekarz załatwiał żądania innych osób.
 Maillard zaś, którego uwagi nic nie odciągało, obserwował bacznie kobietę.
 — Oto lekarstwo gotowe, obywatelko... — wyrzekł pomocnik aptekarza.
 — No, Tosiu... — odezwała się kobieta, daj jedenaście sosus panu, moje dziecko.
 — Są... odpowiedział chłopczyk.
 I, położywszy garść drobnej monety na kontuar, dodał:
 — Chodź, mamo, chodź prędzej, ojciec czeka.
 I ciągnął kobietę, powtarzając:
 — Ależ chodź, mamo O.iwjo, chodź!...
 — Przepraszam obywatelkę, tutaj tylko jest dziewięć sous zatrzymał ich a piekarczyk.
 — Jakto, dziewięć sous?... — podchwyciła kobieta.
 — No!... — odparł aptekarczyk, — policzcie sami...
 Kobieta policzyła i rzeczywiści# było tylko dziewięć sous.