Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/1213

 Biedny Thierry, którego widzieliśmy dziesiątego sierpnia, ustępującego swego pokoju królowej na naradę z panem Roederer, był w Opactwie i miał być zabitym w dniu trzecim września.
 Widząc spokój króla, jeden z urzędników zwrócił się do niego:
 — Czy nie wiesz pan co się dzieje? Ojczyzna w największem jest niebezpieczeństwie.
 — Jakże pan chcesz, abym cośkolwiek wiedział? — odpowiedział król, jestem w więzieniu i wszystko trzymane jest przede mną w tajemnicy.
 — A więc ja panu powiem to, o czem nie wiesz: nieprzyjaciel wszedł do Szampanii i król Pruski idzie na Chalons.
 Królowa nie mogła się powstrzymać od radosnego poruszenia.
 Jakkolwiek było ono szybkiem, nie uszło baczności urzędnika.
 — Tak, tak — powiedział, zwracając się do królowej — wiemy o tem, że my, nasze żony i nasze dzieci poginą, ale wy odpowiecie nam za wszystko: umrzecie pierwej i lud zostanie pomszczony!
 — Niech się dzieje wola Boska — odpowiedział król. — robiłem, co mogłem i nie mam sobie nic do wyrzucenia.
 Mathieu zwrócił się do pana Hue, stojącego przy drzwiach:
 — Co do ciebie, Gmina mi zleciła cię przyaresztować.
 — Kto ma być aresztowany? — zapytał król.
 — Pański kamerdyner — wskazał na pana Hue.
 — Pan Hue! — podjął król, a o cóż go oskarżają?
 — Mnie to wcale nie obchodzi: ja wiem tylko, że dziś wieczór będzie stąd wyprowadzony, a papiery jego zostaną opieczętowane.
 Wychodząc, urzędnik powiedział jeszcze do pana Clery:
 — Strzeż się, bo spotka cię to samo, jeżeli nie będziesz szedł drogą prostą.