Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/145

Przybył do Tuilleries, aby się dowiedzieć, jak Favras został przyjęty przez króla.
 Inna godzina przeszła królowej u pani Lamballe. Biedna księżna, oddana monarchini aż do śmierci, zaniedbywaną była przez Marję Antoninę dla Andrei i dla pani de Polignac.
 Obiad trwał także godzinę. Przy stole dostojni małżonkowie byli oboje zamyśleni.
 Wbrew zwyczajowi, królowa dnia tego mało była z dziećmi.
 Królowa wcześnie została sama, a pod pozorem, że ma wiele do pisania, postawiła u drzwi na straży Webera. Król zresztą nie zauważył tego, zajęty był wypadkami które mu porucznik policji opowiadał.
 Wypadki to takie były:
 Zgromadzenie uznawszy się za nierozdzielne z królem, przybyło za nim do Paryża.
 Ponieważ sala właściwa nie była gotowa, zajęło tymczasowo na swe posiedzenia salę arcybiskupstwa.
 Zmieniło tytuł króla Francji i Nawarry, na tytuł Króla francuzów.
 Wyrzuciło formuły królewskie: „Mocą naszej wiedzy nieomylnej i naszej mocy niepodzielnej“, a przyjęło formułę: My Ludwik, z Bożej laski i prawa konstytucyjnego państwa.
 Dowodziło to, że Zgromadzenie Narodowe, jako dziecię wszystkich zgromadzeń parlamentarnych, zajmowało się fraszkami, zamiast spraw ważniejszych pilonwać.
 Mogło zająć się naprzykład wyżywieniem Paryża, który literalnie umierał z głodu.
 Powrót z Wersalu i zamieszkanie w Tuilleries Piekarza Piekarki i małego Piekarczyka, nie sprowadziło spodziewanego polepszenia.
 Brakowało ciągle i mąki i chleba.
 Codzień zbierano się tłumnie u drzwi piekarzy, co sprawiało wielkie nieporządki. Ale jak tym zbiegowiskom zaradzić?
 Prawo zbierania się uświęcone było: Deklaracją praw człowieka.
 O tem wszystkiem nie wiedziało Zgromadzenie. Członkowie jego nie byli zmuszeni czekać u drzwi piekarzy, a jeśli przypadkiem który z członków zapragnął jeść pod-