Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/161

 — Doprawdy, czy jesteś pan tego pewny? spytała wątpiąco królowa...
 — Chcesz, Najjaśniejsza Pani, abym ci wyrazy jego powtórzył?...
 — Sprawi mi to wielką przyjemność.
 — A więc, oto są, co do słowa; wyryłem je sobie w pamięci, mając nadzieję, że kiedyś przy sposobności powtórzę je Waszej królewskiej mości:
 — Jeśli masz pan jaki sposób dać się wysłuchać krolowi i i królowej, wytłumacz im, że Francja i oni są zgubieni jeżeli rodzina królewska nie opuści Paryża. Zajmuję się planem tego wyjścia. Czy mógłbyś ich zapewnić, że mogą liczyć na mnie?
 Królowa się zamyśliła.
 Tak... więc... — rzekła, zdaniem pana de Mirabeau, powinniśmy opuścić Paryż?
 — Było to w owym czasie jego zdanie.
 — Czy zmieniło się dotąd?...
 — Tak, jeśli mam wierzyć biletowi, który przed półgodziną odebrałem.
 — Od kogo?
 — Od samego Mirabeau właśnie.
 — Można widzieć ten bilet?
 — Przeznaczony jest dla Waszej królewskiej mości.
 Powiedziawszy to, Gilbert wydobył papier z kieszeńi.
 — Wasza królewska mość wybaczy, rzekł, ale pisany był u kupca win na bufecie.
 — Bądź pan o to spokojny, papier i biurko zgadzają się z polityką w obecnej chwili.
 Królowa wziąwszy bilet, czytała:
 „Dzisiejsze zdarzenia zmieniają postać rzeczy.
 „Wielką można mieć korzyść z tej uciętej głowy.
 „Zgromadzenie bać się będzie i zażąda stanu wojennego.
 De Mirabeau może utrzymywać, że ocalenie polega jedynie na przywróceniu siły władzy wykonawczej.
 De Mirabeau może atakować pana Neckera w kwestji ustaw o wyżywieniu i może go zwalić.
 „Niech zamiast Neckera. powołani będą na ministrów Mirabeau i Lafayette, a de Mirabeau odpowiada za wszystko“..\
 — I cóż?... — rzekła królowa... — list to bez podpisu.