Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/479

 — Niech numery drugi i trzeci znikną na chwilę — rzekł prezes. — Nikt, oprócz najwyższych urzędników nie może znać tajemnicy przyjęcia brata wolnomularza do szeregu iluminatorów.
 Młodzieniec i człowiek z arystokratyczną postawą — odstąpili do korytarza, którym weszli.
 Billot został sam.
 — Zbliż się — rzekł prezes po chwali milczenia, która miała dać czas do oddalenia się innym kandydatom.
 Billot zbliżył się.
 — Jakie jest twe imię miedzy profanami? — spytał prezes.
 — Franciszek Billot.
 — Jakie twe imię między wybranymi?
 — Siła.
 — Gdzieś ujrzał światło?
 — W loży Przyjaciół Prawdy w Soissons.
 — Wiele masz lat?
 — Siedem.
 I Billot uczynił znak wyrażający, że zajmował stopień majstra w porządku wolnomularskim.
 — Dlaczego chcesz iść wyżej, i być do nas przyjętym?
 — Bo powiedziano mi, że ten stopień będzie jednym krokiem więcej ku światłu powszechnemu.
 — Czy masz rodziców chrzestnych?
 — Nikogo oprócz tego, który przyszedł do mnie pierwszy, ofiarując przyjęcie.
 I Billot utkwił wzrok w prezesie.
 — Z jakiem uczuciem iść będziesz po drodze, którą chcesz, aby ci otworzono?
 — Z nienawiścią i z miłością.
 — Kto nam zaręczy za tę miłość i za tę nienawiść?
 — Słowo człowieka, który nigdy nie złamał słowa.
 — Kto cię natchnął miłością?
 — Niski stan, w którym się urodziłem.
 — Co cię natchnęło nienawiścią?
 — To moja tajemnica; ty znasz ją. Czemu każesz mi pow-