Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/482

 — Pokora.
 — Gdzieś ujrzał światło?
 — W loży Humanitarjuszów, w Laon.
 — Wiele masz lat?
 I adept uczynił znak dowodzący, że był towarzyszem w wolnomularstwie.
 — Czemu chcesz posunąć się o stopień wyżej i być przez nas przyjętym?
 — Bo jest w naturze człowieka, piąć się na wyżyny, bo na wyżynach czyste powietrze i jaśniejsze światło.
 — Czy masz wzór jaki?
 — Filozofa z Genewy, człowieka natury, nieśmiertelnego.
 — Czy masz chrzestnych rodziców?
 — Mam.
 — Wielu?
 — Dwóch.
 — Kto oni są?
 — Robespierre starszy i Robespierre młodszy.
 — Z jakiem uczuciem iść będziesz po drodze, która chcesz, aby ci otworzono?
 — Z wiarą.
 — Co dałbyś aby Francja doszła do naszego celu?
 — Życie; jedyna to rzecz jaką posiadam, bo już oddałem majątek.
 — A więc iść będziesz, a w miarę siły i władzy zmusisz wszystko, co cię otacza, do postępowania tą drogą?
 — Postępować będę i zmuszę wszystko, co mnie otacza do postępowania po tej drodze.
 — A w miarę siły i władzy czy zniweczysz przeszkody spotykane na drodze?
 — Zniweczę.
 — Czy wolny jesteś od wszelkiego zobowiązania, a gdyby tak nie było, czy zerwiesz je, jeżeli obietnicom tu uczynionym sprzeciwiać się będzie.
 — Jestem wolny.
 Prezes zwrócił się do sześciu ludzi zamaskowanych.