Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/498

ROZDZIAŁ XXXII.

CO POWIEDZIAŁ KRÓL, CO RZEKŁA KRÓLOWA.

 Gilbert dopełnił podwójnego przyrzeczenia danego hrabiemu Mirabeau.
 Przybywszy do Paryża spotkał Kamila Desmoulins, żyjącą gazetę i oznajmił mu chorobę Mirabeau, umyślnie przedstawiając ją niebezpieczniejszą, niż była w istocie.
 Potem udał się do Tuileries i powiedział to samo królowi.
 Król poprzestał na zapytaniu:
 — A! biedny hrabia! czy stracił apetyt?
 — Tak, Najjaśniejszy Panie — odpowiedział Gilbert.
 — To niedobrze — rzekł król.
 I zaczął mówić o czem innem.
 Gilbert, wychodząc od króla, zaszedł do królowej i powtórzył jej to samo, co królowi.
 Zmarszczyło się wyniosłe czoło córki Marji Teresy.
 — Czemuż — rzekła — nie zachorował w owym dniu, kiedy miał tak piękną mowę o trójkolorowym sztandarze?
 Potem, jakby wyrzucając sobie, że przed Gilbertem okazała swą nienawiść dla znaku narodowego, rzekła:
 — Ale nieszczęściem byłoby dla Francji, gdyby ta słabość się wzmogła.
 — Zdawało mi się, że miałem zaszczyt powiedzieć Najjaśniejszej Pani — powtórzył Gilbert — iż to więcej, niż słabość, to choroba.
 — Której staniesz się panem, doktorze — rzekła królowa.
 — Uczynią, co tylko będę mógł, Najjaśniejsza Pani, ale nie odpowiadam za nic.