Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/675

kiem moim jest być posłusznym ślepo. Wsiadłem na konia pędziłem co tchu starczyło i jestem...
 — I nic innego Damas panu nie powiedział?...
 — Owszem, powiedział mi jeszcze, że użyją wszelkich sposobów dla zyskania na czasie, aby panu, panie generale, dać możność przybycia do Varennes.
 — Trudna rada — rzekł pan de Bouillé widzę, że każdy uczynił, co mógł. Na nas teraz kolej uczynić, co będzie można najlepszego.
 I zwracając się do hrabiego Ludwika, rzekł:
 — Ludwiku, ja pozostaje tu. Ci panowie obniosą rozkazy, jakie wydam. Naprzód, oddziały z Mouza i Dun pomaszerują natychmiast na Varennes, strzegąc przeprawy przez Mozę i rozpoczną atak. Panie de Rohring ponieś im ten rozkaz odemnie, i powiedz, że będą popierani zbliska.
 Młodzieniec, któremu wydano rozkaz, skłonił się i pojechał w kierunku Dun, dla wykonania polecenia.
 Margrabia de Bouillé mówił dalej:
 — Panie de Raigecourt, jedź naprzeciw pułku szwajcarskiego Castelli, który ciągnie na Stenay; gdziekolwiek go napotkasz, powiedz mu jakie jest położenie, powtórz mój rozkaz, ażeby podwoił etapy. Ruszaj!...
 Następnie, zwróciwszy się do swego syna Juljusza, wyrzekł:
 — Juljuszu, zmień konia w Stenay i jedź do Montmédy, Niech pan de Klingin pchnie na Dun pułk piechoty nassauskiej, który stoi w Montmédy, a sam osobiście uda się do Stenay. Ruszaj!...
 Młodzieniec skłonił się i z kolei popędził.
 Nareszcie, zwracając się do starszego syna, zapytał:
 — Ludwiku, czy królewski pułk niemiecki jest w Stenay?...
 — Tak, ojcze.
 — Czy otrzymał rozkaz, ażeby był gotów o świcie?...
 — Sam, ojcze, rozkaz ten oznajmiłem od ciebie pułkownikowi.
 — Przyprowadź mi go, ja poczekam tu, na drodze, mo-