Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/760

ROZDZIAŁ XIX.

DATE LILIA.

 Powiedzmy w krótkości, co się działo z hrabiną de Charny podczas rozmowy królowej z hrabią.
 Dla nas, znających stan jej serca, łatwo jest wyobrazić sobie, ile cierpiała po odjeździe Izydora.
 Drżała zarówno na myśl powodzenia lub chybienia tego wielkiego przedsięwzięcia, w którem domyślała się ucieczki.
 W razie powodzenia, znając dobrze przywiązanie hrabiego do rodziny królewskiej, mogła być pewną, że jeżeli pozostaną na wygnaniu, hrabia ich nie opuści. Jeżeli się przedsięwzięcie nie uda, znała odwagę Oliviera i wiedziała, że zostanie do ostatniej chwili, dopóki tylko będzie cień nadziei, a nawet i wtenczas, gdy jej już nie będzie.
 Od chwili gdy Izydor odjechał, hrabina miała wytężoną uwagę na wszystko, co mogło jej przynieść jakieś wiadomości.
 Nazajutrz dowiedziała się, że król z rodziną opuścił Paryż w nocy.
 Żaden wypadek nie przeszkodził odjazdowi.
 Domyśliła się, że Charny znajdował się w orszaku, że oddalał się od niej.
 Westchnęła boleśnie i uklękła pomodlić się o szczęśliwą drogę.
 Przez dwa dni następne Paryż był milczący bez żadnych wiadomości.
 Nakoniec rano dnia trzeciego rozszedł się po mieście rozgłos: