Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/890

ROZDZIAŁ XXXIII.

CÓRKA I OJCIEC.

 W dziesięć minut później, Katarzyna, Pitoux i mały Izydor jechali w powozie doktora Gilberta drogą do Paryża.
 Powóz zatrzymał się przed szpitalem Gros-Caillou, Katarzyna wysiadła z dzieckiem na ręku i poszła za Aniołem Pitoux.
 Przy drzwiach składu bielizny zatrzymała się.
 — Powiedziałeś mi, że znajdziemy doktora Gilberta przy łożu mego ojca?
 — Tak... i Pitoux uchylił drzwi.
 — Już jest przy nim... wyrzekł.
 — Dowiedz się, czy mogę wejść bez obawy wzruszenia go zbytecznie.
 Pitoux wszedł do pokoju, spytał doktora i zaraz prawie wrócił do Katarzyny.
 — Wstrząśnienie mózgu, jakiego doznał wskutek uderzenia, jest tak silnem, iż nie poznaje dotąd nikogo, mówił mi doktór Gilbert.
 Katarzyna chciała wejść z dzieckiem na ręku.
 — Oddaj mi dziecię, panno Katarzyno... rzekł Pitoux.
 Katarzyna zawahała się.
 — O!... rzekł Pitoux, gdy mnie je oddasz, to tak, jakbyś je ciągle miała przy sobie!
 — To prawda... powiedziała Katarzyna.
 I jak bratu, a może z większem nawet zaufaniem, oddała dziecię Aniołowi Pitoux, i poszła pewnym krokiem prosto do łóżka swego ojca.