Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/942

nie tylko zniesienie tronu, ale i uczynienie króla podwładnym.
 — Proponuję.... rzekł Couthon, usunąć tron i uczynić króla podwładnym.
 Powstały krzyki niesłychane. W straszliwych oklaskach, dźwięczał 20-ty czerwca i 10-ty sierpnia.
 — Dobrze zatem obywatele!... zawołał Couthon, trzy godziny upłynęły. Składam dzięki królowi Francuzów, że nam czekać kazał, nie straciliśmy czasu napróżno.
 Deputacja wróciła do Tuileries.
 Tym razem król ją przyjął.
 — Panowie!... wyrzekł... ja za trzy dni dopiero mogę się udać do Zgromadzenia.
 Deputowani spojrzeli po sobie.
 — A zatem, Najjaśniejszy panie, czwartego?
 — Tak panowie, odparł król, to będzie czwartego — i odwrócił się od nich.
 Czwartego października król kazał powiedzieć, iż jest chorym, i że przyjdzie na sesję siódmego.
 Nie przeszkodziło to, iż czwartego, w nieobecności króla, konstytucja 1791-go roku, to jest dzieło najważniejsze ostatniego Zgromadzenia, została zatwierdzoną przez nowe zebranie.
 Konstytucja strzeżoną była przez dwunastu deputowanych najstarszych w Zgromadzeniu.
 — Aż miło!... zawołał jakiś głos, oto dwunastu starców z Apokalipsy.
 Archiwista Camus wstąpił na trybunę i pokazał konstytucję ludowi.
 — Francuzi!... zawołał niby drugi Mojżesz, oto tablice prawa.
 I zaczęła się ceremonja przysięgi. Całe zgromadzenie przedefilowało smutne i zimne, wielu wiedziało naprzód, że konstytucja jest bezsilna, że nie przetrwa roku jednego. Przysięgano, aby przysiąc.