Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/945

ROZDZIAŁ III.

FRANCJA I OJCZYZNA.

 Jak powiedzieliśmy już o tem, nowe Zgromadzenie uzbroiło się wyłącznie przeciw szlachcie i księżom.
 Była to rzeczywiście wyprawa krzyżowa, tylko sztadary w miejsce: Bóg tak chce, nosiły napis: Lud tak chce.
 Dziewiątego października, w dniu uwolnienia Lafayetta, Gallois i Gensonné czytali raporty o zaburzeniach religijnych w Wandei.
 Raporty były umiarkowane, więc wrażenie zrobiły głębokie.
 Kto je natchnął jeżeli nie napisał?
 Polityk jeden bardzo zręczny. Zobaczyny go wkrótce wchodzącego na widownię działania i do naszej książki.
 Zgromadzenie było tolerującem.
 Jeden z jego członków Fauchet, żądał, aby rząd zaprzestał płacić księżom, odmawiającym posłuszeństwa władzy, aby jednak płacił starcom i kalekom:
 Duclos poszedł dalej. Odwołując się do tolerancji, żądał, aby pozostawiono księżom wszelką wolność w składaniu przysięgi.
 Jeszcze dalej posunął się biskup konstytucyjny Torne.
 Oświadczył, iż odmowa przysięgi jest u księży dowodem cnót wielkich.
 Zobaczymy zaraz, jaki wpływ wywarła ta tolerancja na dewotów z Awinonu.