Strona:PL Dumas - Hrabina Charny.djvu/967

 Nieobecni dnia wczorajszego, zrobili dnia następnego najście na Zgromadzenie.
 Byli w liczbie dwustu sześćdziesięciu.
 Zniszczono dekret wczorajszy pośród krzyków i gwizdania z trybun.
 Była to wojna między Zgromadzeniem i klubem i klub odtąd oparł się tem silniej na Jakobinach, których przedstawiał Robespierre, oraz na Kordyljerach, reprezentowanych przez Dantona.
 Danton zyskiwał na popularności.
 Potworna jego głowa, zaczęła się wznosić ponad tłumy; rósł jak olbrzym przed majestatem królewskim i zdawał się doń mówić:
 — Strzeż się! morze, po którem żeglujesz, to morze strasznie wzburzone.
 Nagle królowa występuje z pomocą Jakobinom przeciw Umiarkowanym.
 Nienawiść Marji Antoniny była tem dla rewolucji, czem wichry i nawałnice dla Atlantyku.
 Marja Antonina nienawidziła Lafayetta, który ją ocalił 16-go października, lecz pozbawił popularności na dworze 17-go lipca.
 Lafayette pragnął zastąpić Baillego, jako mer Paryża.
 Królowa zamiast mu pomagać, kazała rojalistom głosować za Pétionem. Dziwne zaślepienie na rzecz Pétiona, grubiańskiego towarzysza podróży w powrocie z Varennes.
 Dnia 18-go grudnia król wchodzi na Zgromadzenie, aby położyć veto na dekrecie przeciw duchownym.
 W wigilję tego dnia, miała miejsce u Jakobinów ważna demonstracja.
 Virchaux, szwajcar z Neuchatel, ten sam, który na placu Marsowym pisał wnioski dla rzeczpospolitej, ofiarował Stowarzyszeniu szpadę damasceńską, przeznaczoną dla generała, który pierwszy zwycięży nieprzyjaciół wolności.