Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1028

człowiek uczony, kochający naturę, jeden z twoich sprzymierzeńców, obiecuje ci protekcję. Pan de Jussieu wiele może, zaufaj mu zupełnie.
 I, krzywiąc usta do uśmiechu, niezgrabnie pokłoniwszy się damom i panu de Jussieu, Rousseau wyszedł, a raczej wybiegł z pawilonu, nie spojrzawszy nawet na Gilberta.
 — Nie wiedziałam, że filozof, to takie brzydkie zwierzę — rzekła Chon.
 Gilbert płakał, mając twarz ciągle w rękach ukrytą.
 — Zażądaj, czego chcesz, — odezwał się Jussieu do niego.
 — Tak, panie Gilbercie, poproś, o co ci się podoba — rzekła Dubarry, zwracając się do opuszczonego ucznia.
 Podniósł on twarz bladą, zalaną łzami.
 — A więc — rzekł — skoro mi państwo możecie znaleźć zajęcie, chciałbym zostać pomocnikiem ogrodnika w Trianon.
 Chon i hrabina popatrzyły na siebie znacząco. Chon trąciła nogą Dubarry, ta zaś dała znak głową, że rozumie o co rzecz idzie. Potem zwróciwszy się do Jussieu’ego, zapytała:
 — Czy to jest możliwem, panie de Jussieu? bardzobym sobie tego życzyła.
 — Od chwili, gdy pani sobie tego życzy, sprawa jest załatwiona.
 Gilbert skłonił się i położył rękę na sercu, które teraz biło szybko z radości.