Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/108

 De Taverney skrzywił się, jakgdyby chciał powiedzieć: „Wiem co to warto“ i głośno dodał:
 — Przygotuj zatem czerwony pokój, skoro pan chce koniecznie, aby stracił chęć powrotu kiedykolwiek do Taverney.
 Koniecznie chcesz pan tu zatem nocować?
 — Koniecznie, panie baronie.
 — Ale zaraz... ja znalazłbym jeszcze pewien sposób.
 — Na co?
 — Ażebyś pan nie odbywał drogi konno.
 — Jakiej drogi?
 — Do Bar-le-Duc, naturalnie.
 Balsamo czekał na bliższe wyjaśnienie propozycji.
 — Wszakże pocztowemi końmi przybyłeś pan tutaj?
 — Tak, jeśli tylko nie powoził nimi szatan.
 — No, nie byłoby w tem nic nadzwyczajnego, bo zapewne dobrze ze sobą jesteście.
 — Czynisz mi, panie baronie, daleko większy zaszczyt, niż na to zasługuję.
 — Mógłbyś pan zatem odjechać temi samemi końmi, któremi się tu dostałeś.
 — Nie, to niemożliwe, bo z czterech dwa tylko pozostały. Powóz mam bardzo ciężki.
 — Jeszcze zatem jeden powód. Widocznie chodzi panu o to, ażebyś tu nocował.
 — Chciałbym mieć przyjemność zobaczenia się