Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1085

 — Możeby nam poradził co w naszych kłopotach?
 — Zdolnym jest do wszystkiego.
 — Daj mi jaką próbkę jego zdolności, hrabino.
 — Jest to człowiek, który, spotkawszy mnie dziesięć lat temu na placu Ludwika XV, przepowiedział mi, że będę królową francuską.
 — Może mnie przepowie, że umrę ministrem, hrabino?
 — Bardzo być może.
 — Jakże się on nazywa?
 — Nie wiem.
 — Nie dał ci swego adresu?
 — Mówił mi, że sam przyjdzie dopomnieć się o nagrodę.
 — I nie przyszedł? A co mu obiecałaś hrabino.
 — Wszystko, czego zażąda.
 — Tak, ten człowiek przydałby nam się teraz ogromnie.
 — Powiedz mi, książę, gdzie go szukać będziemy?
 — Nazwisko jego, hrabino?
 — Mam ich dwa.
 — Pierwsze?
 — Hrabia de Fenix.
 — To ten, którego pokazywałaś mi, hrabino, w dniu twojej prezentacji u dworu?
 — Ten sam.
 — Ten Prusak?
 — Prusak.