Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/109

z panem jeszcze jutro, bo chciałbym wywdzięczyć ci się, baronie...
 — Jest bardzo prosty sposób na to.
 — Jaki?
 — Ponieważ w takich jesteś dobrych z djabłem stosunkach, poproś go, aby mi pozwolił znaleźć kamień filozoficzny.
 — Jeżeli, panie baronie, tak ci bardzo o to idzie...
 — Ależ bardzo! bardzo!...
 — Trzebaby się udać w tym względzie do kogoś, kto nie jest bynajmniej djabłem!
 — Do kogoż mianowicie?...
 — Do mnie, jak powiedział Corneille, nie pamiętam już w której komedji swojej, którą mi był recytował, gdyśmy przechodzili przez Pont-Neuf w Paryżu, lat temu sto kilkanaście...
 — La Brie, stary łotrze! zawołał baron, przypuszczając, że rozmowa o tej godzinie i z takim człowiekiem, może być niebezpieczną; La Brie!... poszukaj no tam gdzie świecy i zaprowadź pana do czerwonego pokoju.
 La Brie zabrał się do poszukiwania świecy a przedewszystkiem przywołał Nicolinę, aby tymczasem zrobiła porządek w pokoju.
 Nicolina opuściła Andreę, zadowolona, że mogła pozostać sama i zebrać swoje myśli.
 Baron złożył gościowi życzenia dobrej nocy i poszedł się położyć.
 Balsamo spojrzał na zegarek, bo przypomniał