Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1114

to tylko, aby zaostrzyć i podtrzymać całą tę opozycję.
 — Pewno, że nie po co innego — zawołała Dubarry.
 — Tak, ale król uważa ten wyjazd za proste usunięcie się z dworu.
 — To prawda.
 — Jakże mu dowieść, że to pozór tylko?
 — Trzeba oskarżyć panią de Grammont przed królem.
 — Cóż z tego, że ją oskarżymy?
 — Jeśli nie przedstawimy dowodów na potwierdzenie oskarżenia?
 — A gdyby znalazły się na to dowody, czy sądzisz, hrabio, że Choiseul pozostałby na swojem miejscu?
 — Pewno że nie!...
 — Chodzi więc tylko o to, aby odnaleźć zdradę pana Choiseul i uzasadnić ją niezbitymi dowodami przed królem?
 Marszałek śmiać się zaczął.
 — Hrabia nie wątpi o niczem! Złapać Choiseula na gorącym uczynku!... Potrzebaby nielada zręczności. Szczwany to lis... mój hrabio.
 Balsamo czekał cierpliwie, dopóki nie skończył książę.
 — A teraz pomówmy poważnie i osądźmy.
 — I owszem.