Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1164

 — Naprzód ja się chcę dowiedzieć...
 — Dobrze, pytaj zatem.
 — Kto objął marynarkę, na miejsce pana de Praslin?
 — Ktoś zupełnie świeży, zachwycający człowiek, egzemplarz, który nigdy nie widział morza. Świetny pomysł!
 — Któż taki?
 — Zgadnij...
 — Trochę to trudno, nie zgadnę.
 — Członek parlamentu, moja droga, pierwszy prezes parlamentu w Besançon.
 — Pan de Boynes?
 — Właśnie, sapristi! domyślną jesteś, hrabino. Znasz go?
 — Naturalnie, ciągle przecież zajmuję się polityką. No, no! ależ on niema o tem pojęcia.
 — Tem lepiej. Jego poprzednik, dlatego że się znał za dobrze, rujnował nas tą świadomością rzeczy.
 — A kto obejmuje tekę finansów? Finansista?
 — Bynajmniej, wojskowy.... Ci finansiści dokuczyli mi już za bardzo.
 — Boże wielki. A kto mianowany ministrem wojny?
 — Finansista Terray; zobaczysz, że znajdzie on niedokładności we wszystkich rachunkach Choiseul’a. Coprawda, miałem ochotę nadać ten tytuł filozofowi, człowiekowi bez skazy....
 — Filozofowi?.... Może Voltaire’owi?...