Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1174

 — Wszystkich.
 — Co mówią?
 — Medytują nad tem, aby jak najwięcej uzyskać od pana.
 — To bardzo naturalne. Ale co mówią o mojej nominacji?
 — Rozmaicie.... przedewszystkiem, są naturalnie, zachwyceni.
 — Pochlebiasz mi.
 — Dlaczego u djabła zaprzęgać się było do tego wozu, który zowią ministerjum? Bezsensowna próżność!
 — Mój drogi, kosztowałem już wszystkiego, a to mi jeszcze nie jest znane.
 — Dlaczego nie wsypiesz pan kiedy arszeniku do czekolady, którą pijasz na śniadanie, ot tak dla próby, dla rozmaitości?
 — Rafté, mówisz to jedynie przez lenistwo, bo będziesz miał, rzecz prosta, bardzo wiele zajęcia, ale nie podejrzewałem w tobie takiej dozy egoizmu.
 Richelieu rozkazał się ubrać staranniej niż zwykle, przywdział nawet oznaki wojskowe.
 — Zdaje mi się, żeśmy gotowi do boju — zauważył ironicznie sekretarz.
 — Zgadłeś, Rafté.
 — Bez żartów, książę, dlaczego nie masz jeszcze nominacji króla?
 — Zapewne dziś nadejdzie.
 — Zapewne?