Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1175

 — O! jakiż nieznośny nudziarz z ciebie. Stajesz się coraz większym formalistą i purystą.
 — Skoro jesteśmy przedstawicielami rządu, to musimy być akuratnymi. Ale to jednakże dziwne...
 — Co takiego?
 — Spotkałem się dziś z hrabią de Vaudraye i zaręczał mi, że nic jeszcze nie postanowiono co do ministerjum.
 Richelieu uśmiechnął się.
 — Pan de Vaudraye miał słuszność. Więc ty wychodziłeś dzisiaj?
 — Trzeba było!... Te nieznośne powozy tak huczały po bruku, iż mnie obudziły. Wstałem tedy i wyszedłem....
 — O! więc pan Rafté aż tak się mną interesuje?
 — Na przechadzce spotkałem kogoś.
 — Kogóż?
 — Sekretarza księcia Terray.
 — I cóż?
 — Powiedział mi, że pan jego mianowany został ministrem wojny.
 — Hm.... hm.... — książę uśmiechnął się tajemniczo.
 — Co pan wnosi z tej nominacji?
 — Że jeżeli Tarray jest ministrem wojny, to ja nim nie jestem, jeśli on nim nie jest, to ja nim jestem.
 Rafté nic nie odpowiedział. Był to człowiek dumny, niezmordowany, ambitny i równie jak jego