Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1213

i piękność, dla takiej kobiety nic niema trudnego. Mówić o niej będą nawet po śmierci. Czy córka twa posiada te zalety? Nadewszystko czy ma spryt?
 — Zdaje mi się, że tak.
 — No, piękna jest jak bóstwo. Piękna tą pięknością zmysłową, która czaruje mężczyzn i tą słodyczą i niewinnością, która nawet kobietom nakazuje szacunek. Szanuj ten skarb, baronie.
 — Mówisz to z zapałem...
 — Nic dziwnego, jestem nią oczarowany, gdyby zechciała, ożeniłbym się z nią jutro, pomimo 74 lat. Ale czy jest ona w Trianon stosownie urządzona... obsłużona? Pomyśl, baronie, dziś odprowadzał ją lokaj do domu delfina.
 — Cóż chcesz, jestem biedny.
 — Biedny, czy bogaty, możesz, musisz jej dostarczyć panny służącej.
 Taverney westchnął.
 — Wiem, że to potrzebne, ale...
 — Jakto, masz ją przecież.
 — Baron milczał.
 — Co to za młoda dziewczyna, która mi drzwi otworzyła?... śliczne jakieś stworzenie...
 — Tak, ale...
 — Co za ale?
 — Nie mogę jej posłać do Trianon.
 — Dlaczego? Zdaje mi się, że byłaby świetną, typową subretką.
 — Nie przyjrzałeś się jej, książę.