Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1242

 Dubarry, a za jej protekcją d’Aiguillon. Ty nic się nie znasz na polityce, Rafté.
 — Hm, pan Flageot sądzi inaczej.
 — Flageot? kto to taki.
 — Prokurator, plenipotent pański.
 — Więc cóż?
 — Flageot sądzi, że nawet król nie wydostanie się z matni.
 — Och, och, któż to złapie lwa w sieci?
 — No, naturalnie że szczur!
 — Pan Flageot?
 — Tak sądzi.
 — A ty wierzysz temu?
 — Wierzę zawsze plenipotentom, gdy obiecują zrobić coś złego.
 — Aha, opowiedz że mi zatem, co myśli twój protegowany Flageot.
 — Owszem, panie.
 — Chodź więc ze mną, ja położę się już, jestem zmęczony. Jednak mimo wszystkiego, wzruszył mnie ten d’Aiguillon, jestem jego wujem, no a węzły krwi.... Zjem co naprzód, głupstwo te sentymenty — rzekł marszałek i roześmiał się sam z siebie.
 — Doprawdy, ma pan wszelkie dane na ministra!... — rzekł totumfacki.