Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1255

 — Nie będą sądzili mego procesu — wykrzyknęła pani de Béarn z najwyższem przerażeniem.
 — Naturalnie, ani paninego, ani też procesu księcia.
 — Ależ to bezczelność! Nieposłuszeństwo królowi!
 — Pani — odparł patetycznie adwokat — król się zapomina, my idziemy za jego przykładem.
 — Panie Flageot, dostaniesz się do Bastylji, pamiętaj, pamiętaj.
 — Pójdę śpiewając, hrabino, a za mną pójdą wszyscy.
 — Zwarjował! słowo daję — rzekła stara do księcia.
 — Wszyscy jesteśmy poczęści zwarjowani — odparł Flageot.
 — A to ciekawe!
 — Ależ mówiłeś mi przed chwilą, panie Flageot, że zajmowałeś się moim procesem — odezwała się hrabina, nie dając jeszcze za wygraną.
 — Powiedziałem prawdę. Oto, co już napisałem.
 Wyrwał dependentowi arkusz papieru i przeczytał głośno.
 „Stracili wszystko, majątek, stanowisko... łatwo się domyślić, co przecierpieli. Złożono w me ręce sprawę, od której wygrania zależy cala przyszłość tej pierwszej w kraju rodziny. Hrabina Aniela Karolina Weronika de Béarn przez swe talenty,