Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1313

 — W ciągu jednej godziny? — spytał chirurg niedowierzająco.
 — Tak. Czy możesz mi darować tę godzinę czasu?
 — Naturalnie.
 — Gdzie się można z tobą widzieć? — Mistrzu, każda godzina, którą mi oznaczysz, będzie dla mnie rozkazem.
 — Zatem przyjdę do ciebie.
 — Mistrzu, ja mieszkam na poddaszu, przy ulicy Szewckiej — mówił młody lekarz z dumą i fanfaronadą — lecz nie wstydzę się mej biedy; ty, panie, podobno mieszkasz w pałacu.
 Balsamo wzruszył ramionami, przypuszczalnie tak patrzałby olbrzym na karła, jak on spojrzał na doktora.
 — Będę więc u ciebie na twem poddaszu — dodał z uśmiechem.
 — Kiedy?
 — Jutro.
 — O której godzinie?
 — Rano.
 — Od wschodu słońca pracuję w teatrze anatomicznym, stamtąd idę do szpitala.
 — Otóż chcę tam iść razem z tobą, jeśli pozwolisz.
 — Z ochotą, ale śpię bardzo mało...
 — Ja zaś nie sypiam wcale — odparł Balsamo — o wschodzie słońca będę u pana.
 — Oczekiwać będę cię, mistrzu. Dowidzenia.