Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1329

 — Doprawdy?...
 — Tak.
 — Czy operacja się udała?
 — Świetnie; ale...
 — Ale, co?... — podjął Balsamo.
 — Będzie miał straszną gorączkę.
 — Kiedy to nastąpi?
 — Dziś o siódmej wieczorem.
 Doktorzy spojrzeli po sobie.
 — Co to będzie za gorączka?
 — Najniebezpieczniejsza, lecz on ją przetrzyma.
 — A potem już wyzdrowieje?
 — Nie.
 — Czy gorączka powróci?
 — Tak i silniejsza niż przedtem. Biedny Hovard!... — mówił, jakby przez łzy chory, żonę ma i dzieci.
 — Zatem umrze?
 — Czekajcie!... czekajcie!... Nie, nie umrze. Żona jego i dzieci tak się szczerze modliły, iż Pan Bóg zlitował się nad niemi.
 — Więc wyzdrowieje?
 — Tak.
 — Słyszycie, panowie, chory wyzdrowieje, — rzekł Balsamo do zgromadzonych.
 — Spytaj go pan, kiedy to nastąpi — odezwał się Marat.
 — Kiedyż wyzdrowieje ten biedak? — zapytał Balsamo.