Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1333

 — O!... nie tylko duszy, zatrzymałeś pan krew płynącą z rany!
 — Chyba najważniejszem jest to, iż ten biedak nie cierpiał; coprawda, panowie myślicie, że to warjat.
 — Przez chwilę był nim.
 — Cóż więc nazywacie szaleństwem?... Czyż to nie jest odłączenie duszy od ciała?
 — Lub umysłu.
 — Nie o to nam idzie; duszą nazywam to, czem myślę.
 — Wszystko mi jedno, jakiem wy to chrzcicie imieniem.
 — Otóż to różnica: pan mi mówisz, że szukasz tylko nazwy dla rzeczy, którą już znalazłeś, ja zaś pewny jestem, iż szukasz i rzeczy i nazwy.
 — Poczekaj, młodzieńcze. Mówiłeś przed chwilą, że szaleństwo nastąpiło, wskutek chwilowego oderwania się umysłu?
 — Tak.
 — Oderwanie to było mimowolne, wszak prawda?...
 — Naturalnie... Widziałem raz warjata, gdy gryzł kraty żelazne i wołał: „Kucharzu, bażanty twoje są świetne, tylko źle podane“.
 — Ostatecznie, nie zaprzeczasz pan przecież, że szaleństwo może trwać czasem chwilę jedną.
 — Nie zdarza się to prawie nigdy.
 — Przecież widziałeś, doktorze, naszego pa-