Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1340

 — Może kto wykradł go stąd, tylu obcych tu wchodzi.
 — Jeszcze co! A to śliczna historja! — krzyczał chirurg, unosząc się coraz bardziej. Nikt nie był u mnie od wczoraj. Widzę, że ściągnął go ten, kto zabrał mi laskę ze srebrną gałką, łyżeczkę i scyzoryk. Okradają mnie haniebnie, pani Grivette! Będę się już miał na baczności!
 — Ależ, panie doktorze, czyż mnie pan podejrzewasz?
 — Powinnaś pani pilnować mych rzeczy!
 — Nietylko ja mam klucz od mieszkania.
 — Jesteś tu odźwierną.
 — Płacisz mi pan dukata miesięcznie, a chciałbyś być obsłużonym, jak przez dziesięciu lokajów.
 — To mnie nic nie obchodzi, okradać się nie dam.
 — Panie, jestem uczciwą kobietą.
 — Uczciwą kobietą, którą zaskarżę do policji, jeśli za godzinę nie odnajdę mego zegarka.
 — Mnie uczciwą kobietę, zaskarżysz pan do policji.
 — Ładna uczciwość!...
 — Nikt nie może mi zarzucić nieuczciwości słyszysz pan!
 — Dosyć. Dajmy temu pokój.
 — Domyślałam się już od rana, iż mię pan podejrzewasz.
 — Podejrzewam panią od zniknięcia owej gałki srebrnej.