Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1353

już do teatru. Zdaje mi się, że artyści będą sobie uważali za zaszczyt grać przed dworem.
 — Nie poto przyszedłem — rzekł pan de Coigny. — Delfinowa chce urządzić coś zupełnie oryginalnego. Jej Królewska Wysokość zna i śpiewa wszystkie pańskie opery...
 Nowy ukłon Rousseau’a.
 — To wielki zaszczyt dla mnie... — wyjąkał.
 — Wiele dam dworskich śpiewa świetnie — ciągnął dalej de Coigny — panowie również uprawiają muzyką z zapałem, to też delfinowa chce wystawić jedną z pańskich oper, w której aktorami będzie dwór i ona sama.
 — Wyraź pan dostojnej delfinowej moje najuniżeńsze podziękowanie — wyszeptał filozof zmieszany.
 — Ale to jeszcze nie wszystko — odparł de Coigny z uśmiechem.
 — A!
 — Aktorzy i aktorki będą znakomici, ale niedoświadczeni, a trzeba wszak grać tak, aby nie zawstydzić się przed królem i słynnym autorem dzieła.
 Tym razem komplement ucieszył filozofa.
 — Otóż — ciągnął dworak — Jej Królewska Wysokość prosi pana o przybycie do Trianon na ostatnią próbą i przedstawienie.
 — O! — zawołał Rousseau, ja w Trianon?...
 — Dlaczegóżby nie? — spytał najspokojniejszym tonem poseł.
 — O! panie, jesteś człowiekiem inteligentnym,