Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1372

 — Mam już, ten oto paragraf... no ten, co to się zaczyna od słów: „At insuperiore Germania“... ten, gdzie Tacyt mówi: „Cito sermone.”
 — Pamiętam doskonale.
 — Przetłumaczyłeś pan to słowami: „mówiąc dobrze.”
 — Myślałem...
 — Cito sermone znaczy: mówić prędko, to jest z łatwością.
 — Ja napisałem: „mówiąc dobrze“?
 — Tak, dalej Tacyt mówi: Delata voluptas, dissimulata luxuria cunctaque, ad imperii decorem composita.
 — Przetłumaczyłem to na:
 „Odkładając zbytek i rozkosze na inne czasy, zachwycił świat swem staraniem o przywrócenie chwały państwu.”
 — Zupełnie źle, mój panie Rousseau. — Tacyt chciał powiedzieć, iż cesarz Otton, zmniejszając swe wydatki, redukując zbytki, wszystko obracał na dobro państwa. Słyszysz pan?.. Wszystko. Wszak prawda, panie Vauguyon?
 — Naturalnie — potwierdził guwerner.
 Rousseau otarł pot z czoła.
 — Ale jesteś pan świetnym filozofem, to twój wydział, panie Rousseau, tylko pański „Emil” jest dziełem niebezpiecznem.
 — Dlaczego?
 — Dla ogromnej ilości idei dziwacznych, które mogą być źle zrozumiane przez mieszczan i lud.