Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1395

 Richelieu spostrzegł, że trzeba zmienić taktykę.
 — Dziś wieczorem — powiedział pospiesznie marszałek — widziałem tyle pięknych kobiet na dworze, iż, doprawdy, gdybym był królem i mógł wybierać, byłbym w kłopocie niemałym.
 Król zwrócił się do Taverney’a, drżącego ze strachu i nadziei zarazem.
 — Czy jesteś tego samego zdania, baronie? — zapytał.
 — Najjaśniejszy Panie — odpowiedział Taverney — książę marszałek tyle tu dziś pięknych rzeczy wypowiedział, że niepodobnaby było różnić się z nim w zdaniu.
 — Zgadzasz się zatem i na to, co powiedział o pięknych kobietach? Jest naprawdę tak wiele piękności na dworze Waszej Królewskiej Mości... iż...
 — Wybór miałbym bardzo utrudniony?...
 — Śmiem to potwierdzić, Najjaśniejszy Panie.
 Ludwik XV spojrzał przyjaźnie na mówiącego.
 — Mielibyście rację, moi panowie, gdyby król wasz miał lat, dajmy na to, trzydzieści — dziś za stary już jest na to, aby był wierzącym...
 — Wierzącym? Nie pojmuję tego słowa, Najjaśniejszy Panie.
 — To znaczy, że nie mogę już wierzyć wielu rzeczom, mój książę, a przedewszystkiem temu, abym zdołał jeszcze obudzić w kobiecie miłość ku sobie.
 — Myślałem niestety, że król Francji jest