Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/14

dy przedstawia dziesięć tysięcy stowarzyszonych; trzysta szpad, wartych trzy miljony sztyletów! Poczem zwrócił się do podróżnego:
 — Czego żądasz? — zapytał.
 — Światła! — odpowiedział przybyły.
 — Ścieżka, wiodąca na górę ognistą, twarda jest i ostra; nie boisz się na nią wstąpić?
 — Ja niczego się nie boję.
 — Pamiętaj jednakże, że wracać stąd nie wolno. Pamiętaj o tem i zastanów się dobrze.
 — Zatrzymam się dopiero u celu.
 — Czyś gotów przysiąc na to?
 — Przysięgnę.
 Przewodniczący podniósł rękę i głosem powolnym, uroczystym wyrzekł:
 — Przysięgam na Boga ukrzyżowanego, że zerwę wszelkie węzły, łączące mnie z ojcem, matką, braćmi, siostrami, żoną, krewnymi, kochankami, dobrodziejami, z każdą istotą, której winien jestem wierność i posłuszeństwo“.
 Podróżny powtórzył te słowa, a duch mówił dalej:
 — Przysięgam, że wyjawię nowemu zwierzchnikowi wszystko, com widział i czynił, com czytał i słyszał, czegom się dowiedział lub czegom się choćby domyślił“.
 Przewodniczący zamilkł, a nieznajomy powtórzył, co usłyszał.
 — „Czcij i poważaj truciznę — podchwycił przewodniczący, nie zmieniając głosu — truciznę,