Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1439

 — Nie żądam nic wzamian, poświęcę się bezinteresownie.
 — Dziękuję z głębi serca.
 — Nie dziękuj, dopóki mnie nie wysłuchasz.
 — Przystaję z góry na warunki, byłem tylko została tutaj.
 — Ho, ho, tak ci zależy na tem, aby pozostać w Trianon?
 — Bardzo, bardzo, Mości książę.
 — Trudno; musisz się tego wyrzec.
 — Jeżeli nikt mnie nie zdradzi? panie marszałku?
 — Nawet wtedy..
 — Czemu?
 — Bo pani de Noailles wie o wszystkiem, a w tym razie nawet król uratować cię nie zdoła.
 — Gdybym mogła poprosić króla?
 — Paradnaś, daję słowo! ho... ho... Nawet to nie pomoże, bo ja ci każę wyjechać.
 — Pan?
 — I to natychmiast.
 — Nic nie rozumiem. I to ma być pańska protekcja?
 — Przyjmujesz ją, czy nie?
 — Błagam o nią.
 — Dobrze zatem. Zamiast dać cię stąd wypędzić, uczynię cię wolną i bogatą.
 — Wolną i bogatą?
 — Tak.
 — Co mam uczynić, aby zasłużyć na to?