Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1488

CXXII

SZKATUŁKA

 Pan de Sartines, pozostawszy sam, wziął szkatułkę do ręki, oglądał ją i obracał na wszystkie strony, jak człowiek, umiejący ocenić całą doniosłość odkrycia.
 Następnie wyciągnął rękę i podniósł pęk kluczy, upuszczony przez Lorenzę.
 Próbował wszystkich z kolei, nie pasował żaden.
 Wyciągnął znów trzy, czy cztery podobne pęki ze swej szuflady.
 Był to zbiór najrozmaitszych okazów kluczy od drzwi, mebli, szkatułek, kuferków, najzwyczajniejszych i skomplikowanych, dużych i mikroskopijnych, tak że można powiedzieć, iż pan de Sartines posiada wszelkie znane dotąd gatunki kluczy.
 Ale chociaż spróbował dwadzieścia, pięćdziesiąt i sto, żaden ani razu nawet nie chciał się obrócić w zamku.
 Pan de Sartines wywnioskował stąd, że musiał to być tylko pozorny zamek, do którego i klucz naturalnie był pozorny.
 Wyjął więc z tej samej szuflady maleńkie