Strona:PL Dumas - Józef Balsamo.djvu/1494

cień wzruszenia lub obawy nie zaćmił spokojnie uśmiechniętej jego twarzy.
 — Pan hrabia musiał wiele podróżować, zauważył naczelnik policji.
 — Bardzo wiele, łaskawy panie.
 — Tak?...
 — Może pan sobie życzysz jakichś objaśnień geograficznych! Człowiek pańskich zdolności i polotu nie przestaje tylko na samej Francji, obejmuje Europę... świat cały...
 — Geograficznych objaśnień niekoniecznie mi potrzeba, panie hrabio, raczej, wyjaśnień psychologicznych.
 — O! nie krępuj się pan wcale, bardzo proszę, jestem na usługi.
 — Otóż wyobraź sobie, panie hrabio, że ja właśnie poszukuję człowieka nader niebezpiecznego, tak, na honor, człowieka, który jest zarazem ateuszem.
 — O!
 — Spiskowcem.
 — O!
 — Fałszerzem.
 — O!
 — Cudzołożnikiem, fałszerzem pieniędzy, szarlatanem, naczelnikiem sekty; człowieka, którego historję posiadam w swych aktach, notatkach w tej szkatułce, którą pan tu widzisz, jednem słowem wszędzie.
 — Tak, tak, pojmuję — odparł Balsamo — posiadasz pan historję, brak ci tylko osoby.